ترمه پوش

ای اولین نگاره به دیوان دلبری

تو آخرین ستاره لطف و کرامتی

ما ژنده پوش عرصه تنهایی و فراق

تو ترمه پوش وادی حسن و ملاحتی

در دوره مجازی اینترنت و فضا

تو یادگاری گل و عطر و طراوتی

بیچاره دل که از غم هجران روی تو

با واژگان صبر و وفا دارد الفتی

گر مهر بر دهان و گدازه ست بر جگر

نی نالم از فراق و نه از تو شکایتی